Een voorstelling die gaat over ADHD, waarin het publiek wordt meegenomen in de worsteling van iemand die bruist van de energie.  Een reis vol humor en kwetsbaarheid met tekst, muziek en beweging. Ilse vertelt over waarom zij een voorstelling wilde maken, wat hiervoor nodig was en wat haar doel is.

Komisch en vol beweging

‘Of je nu zelf ADHD hebt of niet, Ilse weet je te pakken met haar verhalen over leven met een overvol brein.’’Een solo met absurde, komische en tragische waar gebeurde verhalen die door mij verteld en nagespeeld worden. Ik vertel verschillende verhalen en speel diverse personages. Tussendoor neem ik de vrijheid om in het nu het publiek aan te spreken. Naast de waar gebeurde verhalen breng ik ook scènes die verzonnen zijn. Meestal komisch en altijd vol beweging. Mascha van Nieuwkerk schreef de muziek, die een belangrijke rol speelt in de voorstelling, en de toon en de emotie van de scènes volgt.

Over ADHD

Hoe ziet een ADHD-brein er uit? Wat maakt iemand met ADHD zoal mee? In deze voorstelling deel ik waargebeurde verhalen en anecdotes die vertellen over leven met een ADHD-brein. Ik toon de positieve en uitdagende kanten én de mindere gevolgen en zelfs gevaren. Mijn leven met ADHD heeft twee kanten en ik kantel van de ene kant naar de andere. De ene kant is kleurrijk, stimulerend, afwisselend, avontuurlijk, creatief en verrassend. De andere kant betekent: hard werken, is ‘veel’ in het algemeen, is overgevoelig, onstabiel, maar ook uitdagend.

Een fysieke en muzikale theatervoorstelling over ADHD

Na afloop van een try-out van een deel van de voorstelling kwam een ouder van een kind met ADHD naar Ilse toe en zei opgelucht: “Het is alsof ik voor de eerste keer blij mocht zijn dat mijn kind ADHD heeft.” Dat is precies wat ik wil bereiken. Dat mensen niet de gedachte ontwikkelen dat iemand met ADHD een stoornis heeft. Het is iemand met een brein vol uitdagingen, vol creativiteit en mogelijkheden. ‘Mits’ je je brein zo goed hebt leren kennen en trainen dat jij er de baas over bent geworden.

Ik wil mensen zonder ADHD-brein nieuwsgierig maken naar hoe een ADHD-brein werkt en zich tevens laten afvragen hoe hun eigen brein werkt. En mensen met een ADHD-brein stimuleren hun talenten te cultiveren inplaats van te focussen op de beperkingen.

‘’My Electric House is zo’n intiem stuk dat het bijna voelt alsof je in iemands huiskamer zit.’’

En ik stel mijzelf de vraag: zijn wij het of is het de chaotische, snelle, gekke wereld van vandaag? De verhalen uit de voorstelling reflecteren deze tijd en worden verteld op een uiterst levendige manier met (veel) humor én tragiek. Van het kleine meisje op school dat niet in het systeem paste tot de volwassen persoon die ervoor heeft gekozen haar eigen regels te creëren en haar eigen weg te kiezen. Meer over Ilse Krabben en de voorstelling lees je hier.