ADHD, de kwestie. Hoe ga je om met een jongvolwassen kind met AD(H)D? Blijven of toch loslaten?

Hiske Reinders klinisch psycholoog bij Dokter Bosman, geeft haar visie hierop in het nieuwste magazine van Impuls & Woortblind. Een vereniging voor mensen met AD(H)D, dyslexie en dyscalculie. Het zoeken naar de balans tussen loslaten en begeleiden op de weg naar volwassenheid is een terugkerend thema in mijn gesprekken met ouders en kinderen.

Jongvolwassen en ADHD

Jongvolwassenen met ADHD willen net als hun leeftijdgenoten zelfstandige keuzes maken, van hun fouten mogen leren en verantwoordelijk zijn voor hun eigen leven. Het kost hen alleen vaak meer moeite en het lukt niet altijd om op het rechte pad te blijven, vanwege hun impulsiviteit, verminderde motivatie en sterke drang naar thrillseekende activiteiten. Ook voelen ze zich vaak minder competent of op waarde geschat door de omgeving. Ouders gunnen hun kind de onafhankelijkheid, maar zien dat het niet altijd lukt.
Het is heel belangrijk dat de jongvolwassene met ADHD zichzelf goed leert kennen en een realistisch beeld vormt van zijn kwaliteiten en de uitdagingen die er liggen. Het vinden van een passie, het ontdekken van talenten, het stellen van haalbare doelen, weten wat wel en niet bij je past en hulp durven vragen en accepteren, is een proces dat niet vanzelf gaat.

Rol van de ouders

Ouders dienen steeds meer vanaf de zijlijn het kind in het oog te houden. Zij moeten blijven vertrouwen op diens mogelijkheden en niet op te geven. Door belangstelling te tonen, stimuleren wat er goed gaat en eerlijk durven zijn in wat niet. Door de benodigde structuur, grenzen en hulp te bieden, ontstaat groei en een positief zelfbeeld. Hoe hobbelig de weg ook is. Uiteindelijk bereiken jullie vroeg of laat je doel door reflectie en een goede samenwerking, ook met vrienden, partner, collega’s en waar nodig een professional. Lees hier meer over ADHD.

Hiske Reinders, klinisch psycholoog, Dokter Bosman