Het ADHD brein zou kleiner zijn dan een ‘’normaal’’ brein las ik onlangs in een Internationale onderzoek in kranten en televisie. Het positieve is dat de term ADHD serieuzer genomen wordt. Maar ik vind ook dat er een andere negatieve kant aan zit. Kinderen met ADHD hebben vaak al het idee ontwikkeld dat ze minder slim zijn of dat er iets mis is. Vaak omdat ze in het verleden (vooral op school) zo veel gecorrigeerd zijn. Met dit soort onderzoek voedt je deze negatieve gedachten.

Het brein en ADHD

Het brein werkt als één van de krachtigste spieren. Door te trainen kun je veel bereiken. Inclusief beter met emoties omgaan, wat precies is wat mensen met AD(H)D nodig hebben. Maar hoe kan men gemotiveerd en zelfverzekerd raken met die mogelijkheid als ze geloven dat er daadwerkelijk iets mis is met dat deel?

Andere bedrading ADHD brein

Ik geloof dat mijn brein inderdaad een andere bedrading heeft. Het heeft zijn unieke uitdagingen, maar ik geloof niet dat mijn brein onderontwikkeld is of dat het een probleem is. De informatie uit het onderzoek maakte me bezorgd en demotiveerde me zelfs voor een seconde. Waarom zou ik werken als mijn brein defect is of niet ‘’normaal’’? Moet ik wel kinderen krijgen als zij misschien hetzelfde brein krijgen? Waarom zou ik iets kunnen bereiken als mijn brein onderontwikkeld of kleiner is? Ze zeggen dat ze met deze informatie het idee willen veranderen dat het alleen een moeilijk kind is. Maar wat willen we precies veranderen? De bevestiging dat er daadwerkelijk iets mis is met het kind?

Gevaar van onderschatting

Een ander gevaar van dit onderzoek is dat mensen die niet veel over ADHD weten en deze uitspraak lezen mensen met de diagnose kunnen onderschatten. Hierdoor zal iemand er ook minder snel openlijk over spreken vanwege de angst met de negatieve associatie.

Een tijdje terug ontmoette ik een moeder van een kind die ontzettend druk en snel afgeleid was. Een andere moeder zei; misschien heeft hij ADHD? Onmiddellijk zag ik angst op het gezicht van de moeder die vluchtig zei: “Ik denk dat alle kinderen zo zijn!” Dit is verkeerd vind ik. Ze heeft gelijk dat ze haar kind geen negatieve stempel wil geven, maar het is verkeerd dat ze zo moet denken. Productiever voor de moeder en het kind zou zijn als ze meer zou leren en te weten komen over het brein van haar kind. Zonder de mogelijke uitkomst als gevaar of iets wat defect is te zien.

Omgeving bij ADHD ook belangrijk

Wat voor één persoon werkt, werkt niet voor een ander. Het is daarom onmogelijk om te meten welk brein ‘’normaal’’ is en welk niet door het vanuit één systeem te observeren. Om erachter te komen wat normaal is zou je eerst het neutrale moeten vinden, maar dat bestaat niet. Het ligt er helemaal aan in welke omgeving je de individu plaatst. Verwijder hoe het schoolsysteem er nu uitziet, stimuleer en leid deze kinderen in iets waar ze echt geïnteresseerd in zijn. Iets waar ze nieuwsgierigheid of verwondering voor hebben. Je krijgt hyper geconcentreerde lerende kinderen. Ikzelf ben in de stad chaotischer dan op het platteland. In de natuur ben ik rustig. Het ligt dus helemaal aan je omgeving en de regels op die plek.

Voorbeelden bekende mensen met ADHD

Om andere te motiveren wil ik graag een paar geweldige voorbeelden delen van mensen die op jonge leeftijd de diagnose ADHD ontvingen:

• Jamie Oliver; een prachtig voorbeeld van iemand die het in positieve zin gebruikt heeft. Hij wilde koken maar niet alleen koken; een kookrevolutie! Zoals hij het noemde.
• Freek Vonk; hij wilde niet alleen de dieren onderzoeken in zijn eigen land of lab. Nee, hij wilde overal ter wereld reizen en zich laten leiden door zijn nieuwsgierigheid die hem op plekken bracht waar hij van alles ontdekte en met geweldige energie deelt.
• Walt Disney; hij wilde niet alleen zijn fantasie gebruiken voor dagdromen maar voor zijn films die wereldwijd één van de beroemdste films werden en miljoenen kinderen aan het dromen en verbeelden zetten.
• Jochem Myjer; hij wilde zichzelf niet opsluiten met al die gedachtes, ideeën, en energie. Hij gebruikte het om daarmee voorstellingen te creëren en met het publiek te delen.
• Ryan Gosling; hij werd in een school gezet voor speciaal lerende kinderen. Nu bepaalt hij zelf welke rollen hij speelt tijdens het acteren.
• Albert Einstein; ik wil het niet eens ADHD noemen. Laten we zeggen een rijk, interessant en wat sommigen een gek brein noemen. Zijn werk is het resultaat van wat hij er mee heeft gedaan.

ADHD is ok

Kinderen moeten niet opgroeien met de gedachte dat ze niet OK zijn. Een diagnose moet op de lange duur een kind versterken en een kans zijn om zichzelf beter te leren kennen. En niet een medische stempel worden dat ze onderontwikkeld zijn, hyper en nu ook dat ze een kleiner brein hebben? Geef kinderen iets waar ze op kunnen groeien en iets waar ze zich krachtig op voelen. Maak ze opgewonden voor de toekomst, laat ze zien dat ze naast de uitdagingen een krachtig brein hebben vol mogelijkheden.

Ilse Krabben was vijftien toen ze de diagnose ADD kreeg. Ze werkt in de creatieve sector als actrice, theatermaakster en columniste. Ilse heeft bij verschillende gezelschappen gespeeld in Parijs en Amsterdam. Zij heeft nu een solovoorstelling gemaakt, getiteld My Electric House, over ADHD en de ADHD tijd waarin we leven.

Lees meer over ADHD in ons ADHD dossier.