ADHD maakt het leven duur, zo blijkt uit recent onderzoek. Iets wat Lisette, die zelf ADHD heeft, kan beamen. Toch zou ze haar ADHD voor geen goud willen missen. Want het levert ook veel op. Het opvoeden van een kind met ADHD is vijf keer zo duur als het opvoeden van een kind zonder ADHD, zo las ik laatst in een Amerikaans artikel.

Kosten van ADHD

Kinderen met ADHD hebben door hun concentratieproblemen vaker begeleiding, aangepaste leermiddelen, software en bijlessen nodig, zo legde een van de onderzoekers uit. Ouders van kinderen met ADHD moeten vaker vrij nemen van hun werk en melden zich vaker ziek. Ook raken kinderen met ADHD vaker (school)spullen kwijt die weer vervangen moeten worden. En het tranendal in het artikel hield niet op, want kinderen met ADHD blijken ook brokkenpiloten te zijn, waardoor driewielers, fietsen, en later brommers en auto’s sneller kapot gaan. Als jongvolwassenen hebben ADHD ’ers vaker verkeersboetes voor foutparkeren (en te hard rijden uiteraard) en zijn ze sneller hun eigen risico kwijt bij de verzekering.

Alles weg

Veel van wat ik las kwam me bekend voor. Als kind was ik een notoire rommelmaker die geregeld haar gym- en zwemtasjes, handschoenen en fietssleutels kwijtraakte. Ik herinner me dat ik als tienjarige net een kwartier vol trots nieuwe gympen aan had en er op de een of andere manier mee in een stinkende sloot vol bloedzuigers belandde. Het summum van mijn ADHD was dat ik op één dag maar liefst twee keer met de fiets over de kop wist te slaan omdat ik probeerde met mijn voet mijn dynamo tegen mijn band aan te drukken. Ja, de tweede keer ook ja. Mijn theorie is dat veel mensen met ADHD gewoon onverbeterlijke optimisten zijn die nieuwe mogelijkheden verkennen.

Onuitwisbare vlekken

Als volwassene heb ik meer controle over mijn gedrag en duik ik minder snel in zeven sloten tegelijk. Zeker niet met nieuwe schoenen. Toch is het aantal keren dat ik mijn telefoon kwijt ben geraakt niet op twee handen te tellen. Het aantal zonnebrillen waar ik bovenop ben gaan zitten ook niet. Op de dag van mijn verhuizing heb ik de sleutels van mijn nieuwe huis per ongeluk met een tasje oude kleding in de kledingcontainer van het Leger des Heils gegooid. Alleen na een smeekbede van een kwartier wilden ze 70 kilometer voor mij rijden om de container open te maken. Ik speel kwartet met verkeersboetes en heb vaker nieuwe kleren nodig omdat ik blijf haken achter deurklinken, roestige spijkers (verzin het maar) en knoei als een kleuter.

Reëel kostenplaatje

Ik geef toe dat het behoorlijk vermoeiend is om ADHD te hebben. Tegelijkertijd zou ik het voor geen goud willen missen door de humor, energie, creativiteit en onverwachte gebeurtenissen en ontmoetingen die het met zich meebrengt. Wellicht dat de wetenschappers volgende keer ook kunnen meten wat ADHD ’ers de wereld opleveren aan innovatie, creativiteit en snelheid. Ik weet zeker dat er dan een reëler kostenplaatje ontstaat.