Stel je eens voor dat je als kind een aandoening hebt die ‘omstreden’ is. Dat je klachten hebt waarover volwassenen met elkaar discussiëren. Dat er groepen voor- en tegenstanders van jouw aandoening zijn die elkaar – soms fel – bestrijden. De discussie verandert voor jou echter niets. Jij moet elke dag omgaan met je klachten.

ADHD discussie

Het klinkt misschien wat overdreven, maar de discussie over ADHD heeft overeenkomsten. Een nieuwsitem over ADHD roept vaak heftige reacties op, maar ook in gesprekken tussen ouders en docenten op scholen of gewoon aan de keukentafel vallen harde woorden, zo hoor ik van mijn cliënten. Want is ADHD gewoon druk gedrag of is het een hersenziekte die met medicatie behandeld moet worden? Schrijven we als samenleving niet te veel Ritalin voor? Blijkbaar moet je als betrokkene een van de twee kampen kiezen. Het is zwart of wit. Links of rechts. Dat ADHD vaak over kinderen gaat, maakt het onderwerp nog meer beladen en de discussies emotioneler.

Zwart-wit media

Psycholoog Laura Batstra stelt bijvoorbeeld dat ADHD geen hersenziekte is, maar druk gedrag. Gedrag dat we weliswaar vaak lastig vinden, maar dat eigenlijk heel normaal is. Haar uitspraken in de media roepen positieve of juist woedende reacties op. Bijvoorbeeld van ouders die vinden dat ze de problemen van hun kind niet serieus neemt. Tegelijkertijd wil Batstra kinderen juist beschermen tegen de boodschap dat er iets mis is met ze en vindt ze dat scholen en ouders geholpen moeten worden om te gaan met het drukke, dwarse gedrag van ADHD’ers. Batstra neemt zowel de kinderen als de ouders en scholen dus uiterst serieus. Helaas eindigt ook de mening van Batstra als een eendimensionale zwart-witversie in de media.

Waarom lokt ADHD discussie uit?

Waarom is ADHD nou zo’n onderwerp dat discussie uitlokt? Natuurlijk, als in de media meer ruimte zou zijn voor nuancering en uitleg, dan zou de discussie wellicht niet telkens zo ontsporen. Tegelijkertijd besef ik dat discussies over psychische klachten als depressie of angsten helemaal niet escaleren. Zou het dan ook met ADHD zelf te maken hebben? Gewoon omdat we ADHD’ers als maatschappij maar lastig vinden?

De discussie over ADHD mag ons in ieder geval niet afleiden van de dagelijkse realiteit. Want hersenziekte of niet, veel kinderen, maar ook volwassenen met ADHD lopen vast. Ze hebben hoe dan ook onze hulp nodig.

Tirtsa Ehrlich werkt als GZ-psycholoog bij Dokter Bosman Amsterdam. Dokter Bosman Amsterdam is gespecialiseerd in ADHD en ASS. Naast haar werk als GZ-psycholoog heeft Tirtsa meerdere kinderboeken geschreven over AD(H)D en psycho-educatie groepen ontwikkeld voor kinderen met AD(H)D