Maak jij Rosie kant en klaar voor vertrek? Vraag ik aan mijn vriend als ik mijn boterhammen smeer. Het is 8.00 uur in de ochtend en liefdevol zet mijn vriend een kopje thee voor mij neer. “Heb je er zin in?” Of ik er zin in heb? Ik kan niet wachten! “Rosie kom we moeten gaan.”

Met scootmobiel op pad

Op de scootmobiel met een rugzakje voor haar en laptoptas voor mij vertrekken we pakt en bezakt naar het kinderdagverblijf. We geven elkaar een kus en een knuffel en ze kijkt nog even om als ze naar de leidster loopt. Ik voel mij bijna even trots op haar als mijzelf. Wat echt. Denk ik bij mezelf. Dan rijd ik verder.

Working mom

Als ik op de praktijk kom begroet Gijs de gastheer mij met de grootste glimlach. “Zo Mw Baur welkom weer. Hoe voelt dat nou? Weer aan het werk te zijn?” Ik barst haast uit elkaar van enthousiasme en roep zingend: “I’m a working mom!”

Het is één van mijn eerste werkdagen. En wat een verschil ervaar ik nu al. Ik zit inmiddels al 4 jaar thuis in de ziektewet. Ik ben orthopedagoge van beroep en dol op mijn vak. Alleen hoe vind je een geschikte werkplek? En hoe houdt je een balans met de pijnklachten en vermoeidheid? Ik had een aantal organisaties op het oog die mij interessant leken. Maar ja, kan ik zomaar solliciteren vanuit deze positie? Ik zal toch rustig in uren en taken moeten opbouwen.

Stoute schoenen aangetrokken

Ik besloot daarom maar een heel open mail te sturen met een fotootje van mij en Rosie in de scootmobiel erbij. Zo van: dit ben ik. Dit is mijn situatie. Dit heb ik te bieden en dit heb ik nodig. Bij Dokter Bosman in Amsterdam word ik uitgenodigd voor een online kennismakingsgesprek. Spannend! Want in deze corona-tijd komt haast niemand aan een baan. En ik heb al in geen eeuwigheid meer gesolliciteerd. Er volgt een goed en interessant gesprek. Eigenlijk is het vanaf toen heel snel gegaan en ben ik nu twee ochtenden aan het werk op de praktijk in een fijne rolstoel die zij voor mij huren.

Dokter Bosman staat voor Positieve Gezondheid.

Dus naast wat de problematiek ook is, er dient aandacht gegeven te worden voor de factoren waardoor je groeit of die je sterker maken. En wat kan ik dat ondersteunen. Het werk geeft mij op zoveel gebieden kracht. Ik voel mij weer meer nuttig, ik voel mij meer actief in de maatschappij, ik heb meer energie doordat ik weer een werkconditie opbouw, ik heb fijne collega’s, het geeft structuur, ik heb een dagbesteding, ik kan doen waar mijn hart ligt, mijn hersenen worden geactiveerd en mijn kennis en vaardigheden verbreed.

Kijken wat wel kan

Kortom wat kan een goede werkomgeving waardevol zijn! En wat ben ik blij dat organisaties zoals Dokter Bosman open staan voor mensen met een beperking. Waarbij de meerwaarde die wij hebben wordt gezien en niet alleen gekeken naar wat niet kan. Dit gevoel gun ik werkelijk iedereen die (weer) aan het werk gaat.

Over Sanne

Sanne Baur heeft een spieraandoening aan beide benen waardoor ze o.a. chronisch ontstoken enkels heeft. In haar blogs schrijft ze openlijk over haar leven in een rolstoel. Over het proces, het wel/ niet kunnen accepteren hoe het leven loopt. Over het (letterlijk) zittende moederschap. Waar ze in het dagelijks leven tegenaan loopt. En over hoe ze haar geluk en liefde voor het leven weer teruggevonden heeft.