Aan de manier waarop kinderen naar hun moeder kijken is vast te stellen of kinderen autisme hebben, zeggen onderzoekers. Het kijkgedrag ligt vast in de genen.

Kinderen die anders kijken naar de wereld

Deze conclusie werd gedaan naar aanleiding van een onderzoek door onderzoekers van verschillende Amerikaanse universiteiten. Bijna al onze eigenschappen zijn beschreven in onze genen. Maar ons milieu speelt sterk mee in hoe ze tot uiting ­komen, en in welke mate. Hoe we aandacht besteden aan onze omgeving is zo’n eigenschap. Waar we naar kijken, niet naar kijken, eerst naar kijken. Het is belangrijk voor ons overleven en dus de moeite om vast te leggen in onze genen. Onderzoekers hebben nu voor het eerst experimenteel bevestigd dat dit kijk­gedrag inderdaad in de genen zit. En dat die genen bij jonge kinderen met autisme anders tot uiting komen.

Onderzoek

Onderzoekers van verschillende Amerikaanse universiteiten melden in Nature hoe ze met een speciale camera de blik volgden van kinderen die ze naar video’s lieten kijken. Zo konden ze precies vaststellen waarnaar de kinderen keken, hoe lang (tot op een tiende van een milliseconde) en in welke volgorde (bijvoorbeeld eerst de ogen, of eerst de mond). Van de kinderen waren een kwart identieke tweelingen, een kwart niet-identieke tweelingen, een kwart kindjes met autisme en een kwart ‘normale’ kinderen.

Ogen en mond

Kinderen met autisme keken veel minder naar de ogen en mond, en krijgen zo minder informatie binnen over mensen en hoe die via hun gezicht emoties overbrengen. Kinderen die anders kijken naar de wereld, leren ook anders over die wereld. En hun hersenen ontwikkelen zich anders; groeiende hersenen passen zich aan aan de informatie die ze binnenkrijgen.

Genetisch

Het kijkgedrag lag duidelijk genetisch vast. Identieke tweelingen keken perfect even lang naar iemands ogen, terwijl bij niet-identieke tweelingen die overeenkomst slechts tien procent was. Dat bleek zo op de leeftijd van anderhalf jaar, en dat was een jaar later nog steeds zo.

Sociale informatie

Als ze anders naar de wereld kijken, leren ze ook anders over die wereld, zo zeggen de onderzoekers. En ontwikkelen hun hersenen zich anders – want groeiende hersenen passen zich aan aan het soort informatie dat ze binnenkrijgen.

Het is dus kwestie om kinderen met risico op autisme het soort sociale informatie te geven dat ze nodig hebben, in voldoende hoeveelheid, menen de onderzoekers. Het volgen van hun blik is een goede manier om al heel vroeg vast te stellen welke kinderen dat zijn.

Het was al langer duidelijk dat autisme sterk erfelijk is. Alvast de genen voor sociaal kijkgedrag blijken nu mee te ­spelen bij het ontstaan van autistisch gedrag.

bron: Nature